Wakker geworden op het erf van Goran om 07:00. Pascal had redelijk goed geslapen , hij had maar 4 keer zijn luchtbed opgeblazen in de nacht met de permanente stroom aansluiting van Goran. ( de lat ligt niet meer zo hoog 😉 )
Snel de boel inpakken, want om 8:00 hebben we een afspraak met The Stig voor het sneeuwscooteren. Na alles in de auto te hebben gestopt en een kop oploskoffie naar binnen te hebben gewerkt, kwam de Stig aan gereden.
Nadat iedereen in de skikleding was gehesen, kregen we een korte instructie van Stig. Dit is verplicht in Noorwegen ander mag je er niet mee rijden. We hadden er 2 geboekt (met zijn 2-en op een scooter) , maar we hadden ons bedacht en we zijn toch individueel gaan rijden. We waren de enige dus het was een 1 op 1 instructie en rit. We moesten alleen nog wel contant betalen, dat geld hadden we niet. We hebben afgesproken dat we het geld eind van de middag zouden overhandigen in Alta.
Het rijden op de scooters was ook weer een mooie ervaring. Het eerste stuk mochten we maar 30 km/u omdat het smalle paden waren waar tegenliggers aan konden komen of ander ’verkeer’ op kon duiken. Maar daarna mochten we op de vlaktes 70 km/u. We hadden de opdracht om achter elkaar in lijn te blijven en de Stig te volgen en niet in te halen, hij wist waar de obstakels lagen onder de sneeuw. Het waren nieuwe machines waar nog gen 700 km op stond en hij was er zuinig op. Maar wat een vermogen zit er in zo’n scooter, we lieten een groot gat vallen en dan “gas op die lollie”. Af en toe tikte we snelheden boven de 100 km/u aan.
In Alta ( marker 20) was er een race gaande met sleehonden en ook daar kwamen we deelnemers van tegen in deze wijdgestrekte omgeving. We reden naar de grootste Canyon van europa, waar met de drone een filmpje van is gemaakt.
Hierna zijn we door gereden naar een hutje voor trekkers waar we een heerlijke dikke soort soep kregen aangeboden van rendiervlees met brood en een soort cake met vruchten en boter. Dit bleek een bruiloft soep te zijn van de Saami. De vrouw die het serveerde had ons uitgelegd wat het was en betekende. (P.S. ik heb het gechecked , ik ben blijkbaar niet getrouwd met haar)
Als er een bruiloft is van de Saami komt men van alle kanten om de bruiloft te bezoeken, men spreekt geen tijd af, want het kan zijn dat er zo maar 1500 mensen uit de gemeenschap kunnen komen. Dan serveert men de soep en moet men zich ergens in de buurt settelen, zodat de volgende de soep kan eten. Het is erg voedzaam en smakelijk. Stig vertelde ons dat Jeff Bezos (eigenaar van Amazone) en de koning Harold V van Noorwegen hier ook in het hutje waren geweest. Ze kunnen dus dat rijtje aanvullen met de IJskapers!
Hierna zijn we weer op de scooters gestapt en Matthijs vertelde over het geheime knopje op de scooter….. De Sport stand. Wat een plezier kan je hebben op die apparaten , het in lijn rijden en niet inhalen werd zo af en toe vergeten.
Om 11:15 waren we weer terug op het erf van Goran waar de volgende groep klaarstond. De ijskapers daarin tegen hadden een andere afspraak staan om 13:00. De Sleehonden, op een 20 minuten rijden afstand kwamen we bij Husky Holman aan.
Daar kwam er een lieftallige 24 jarige dame aan, die ons in het Nederlands verwelkomde, ze was hiernaartoe geëmigreerd na haar opleiding om haar hobby en liefde voor honden te volgen. Holmen Husky en haar visie over het opleiden en fokken van honden voor de race en toerisme kwamen hier goed samen. Dat zag je ook aan de honden, allemaal waren deze rustig en aaibaar ( als ze niet voor een slee gespannen waren), dit is ook waar ze ze onder andere op traint, ze moeten naast hun taak ook sociaal zijn. Bij Holmen husky ( Marker 21), waren nu zo’n 95 honden en hun maximale capaciteit ligt rond de 120.
Ook hadden we de mogelijkheid om ons om te kleden in pakken, laarzen en handschoenen. Dit hebben we gedaan en achteraf zijn we daar heel dankbaar voor. Nu hoor ik u vragen, waarom dan? Nou… Als je op de slee zit of staat, tijdens het rennen poepen en plassen de honden, dat kan opspatten met de sneeuw. En als je de honden wilt bezoeken, sommige zijn zeer enthousiast en springen tegen je aan met de vieze poten. Dus de pakken waren een welkome uitkomst.
Nu het sleeën zelf, we mochten dit zelf doen na een korte instructie over remmen en afremmen. En hoe je de slee kan beïnvloeden door te hangen en gewicht de verplaatsen. Matthijs en ik hadden een slee en Allard en Stefan. Echt een bijzondere ervaring , als de honden ingespannen zijn ( nu met 5 honden per slee) worden ze helemaal gek. Ze vinden het zo leuk en willen zo graag dat ze door het dolle heen raken. Maar als ze mogen gaan ze als een speer.
Bij terugkomst wisselden van groep en kregen wij een lange uitleg van de enthousiaste dame en bezochten we verschillende honden.
Na dit leuke uitstapje moesten we nog naar Alta om de Stig te betalen. In Alta hebben we eerst een uur gezocht naar een Pinautomaat, want diegene die wij hadden gevonden waren “out of order”. Stig wist er nog een, die deed het. Nadat we hadden afgerekend gingen we snel terug naar Goran die ons had uitgenodigd om bij hem te eten om 17:00. We kwamen daar aan om 17:20. Hij was al bang dat we ervandoor waren gegaan, hij had zijn eten al op. Na onze korte uitleg van het pin debacle aan Stig was alles weer koek en ei. We schoven aan en kregen een grote pan met Rendier stoof, en losse groente met worteltjes, spruiten en bloemkool en aardappel puree, ook dit was weer erg lekker. Op het moment dat we wilde gaan, bood hij nog aan om even mee te lopen naar zijn workshop. Naast dat hij de man was die het hek heeft gemaakt bij de Noordkaap ( dat had hij de dag daarvoor verteld, wat een toeval) was zijn andere bron van inkomsten het maken van tegels. dakpannen en bladen van lei. die hij uit de bergen delft en bewerkt in zijn schuur. Hij levert ook aan Nederland. Enfin, wij naar de schuur en liet hij zien hoe hij de lei splitst in grote tegels. En hij bood aan om zelf een souvenir te maken. Hij deed het voor , en wij konden het na doen. Het doel was een leistenen onderzetter te maken voor bijvoorbeeld pannen. Uiteindelijk is het gelukt.
Daarna echt afscheid genomen en vertrokken om alvast op te rijden naar de volgende bestemming voor morgen Narvik. Onderweg kwamen we nog een ijshotel tegen ( Sorrisniva Iglo hotel) waar we even naar binnen zijn geslopen en hebben rond gekeken. Het hotelpersoneel had niets door. Aan de ijsbar heeft Allard zichzelf nog getrakteerd op een Noorse vodka. Dit hotel zag er ook mooi uit, maar niet zo mooi als Snow Village. Een overnachting ligt tussen de 450 en 800 per nacht in beide hotels.
We hebben even een kop koffie gedronken in het vaste hoofdgebouw en toen weer op weggegaan. Zoekende naar een nieuwe slaapplek onderweg, was ook een uitdaging in Noorwegen. Je hebt niet veel opties om een bos in te rijden langs de fjorden. Uiteindelijk een plekje gevonden om 22:30 waar de tent kon staan en rond 00:00 lagen we in ons tentje. Op naar de volgende dag….
If you see this after your page is loaded completely, leafletJS files are missing.